Op zoek naar avontuur

Het is 1ste paasdag, en ik zit met een glas bubbels in de tuin. Eigenlijk moet ik de schuur opruimen, maar in het zonnetje met bubbels is aanlokkelijker dan het opruimen van de schuur. Uitstel gedrag, ik weet het. Maar ook gewoon menselijk. Nu heb ik natuurlijk wel een excuus nodig om niet aan het werk te gaan, en dat is dit blog.

Er is wel een bruggetje te maken naar de schuur. Die moet echt opgeruimd worden, en het nodige aan oude rommel die erin staat kan wel weggegooid worden. Als er straks kijkers komen voor het huis staat een opgeruimde schuur een stuk beter. En waarom staat het huis te koop?

Hoe het begon

Ik heb heel leuk werk, eigenlijk heb ik fantastisch werk. Maar ik heb geen makkelijk werk, er gaat een heleboel energie in zitten. De laatste jaren merk ik dat het me steeds meer moeite kost om die energie op te brengen. Een normaal mens zou een stapje kalmer aan doen. Ik niet, in al de jaren dat ik rond loop is mij veel naar het hoofd geslingerd, maar nooit dat ik normaal ben.

Kortom, ik had een andere oplossing nodig. Bijvoorbeeld eerder stoppen met werken. Het probleem daarvan is dat wij leven veel te leuk vinden, en daar dan ook het geld aan uit geven. Boten, huizen, we vonden altijd wel een reden om weer eens wat nieuwe ervaringen op te gaan doen. Sparen was niet één van die ervaringen, das te langzaam en te saai, daar deden we niet aan. En dat maakt eerder stoppen met werken natuurlijk wel lastig.

Tot ik op een briljante oplossing kwam, althans, ik vond hem briljant. Alleen, jaren terug heb ik al geleerd dat wat ik briljant vind, vaak door mijn omgeving iets anders genoemd wordt. Wat minder flatteus dan mijn benaming. Met beleid verder gaan dus. De eerste horde die genomen moest worden was natuurlijk Annemiek. Hoe vertel ik het haar?

Uit eten

Na een Valentijnsdiner in een restaurant waar we graag heen gaan vond ik het goede moment gekomen. Zij was de Bob, en ik had heerlijk het wijnarrangement genomen. Of dat iets te maken heeft met mijn timing zullen we wel nooit weten.

Voortrijdend door de Westfriese polder werd ik onrustig, één, ik wilde wat vertellen, twee, ik wilde wat wijn kwijt. Gestructureerd als ik ben begon ik met 1. Lief, ik wil je wat vertellen, ik wil eerder stoppen met werken. Dat zou kunnen als we huis en boot verkopen en in Frankrijk wat terugkopen zonder hypotheek. Zo, dat was eruit.

Het was even stil naast mij, en net toen Annemiek een eerste vraag wilde stellen had ik mijn prioriteiten omgedraaid en wilde er wat anders uit.

Nadat ik even de frisse neus gehaald had, en mijn gulp weer dicht was konden we verder. Annemiek met rijden, ik met mijn uitleg.

Frankrijk

We hadden het al eerder gehad over verhuizen, naar een land met een wat warmer klimaat. Voor mijn werk maakt dat niet zoveel uit, ik doe meestal internationale projecten, en ik werk of van huis, of ik reis naar de project locatie, door heel Europa. Ik heb tijdelijk een functie in Nederland gehad, maar zodra ik de kans kreeg ben ik weer internationaal gaan werken.

Ik had gelukkig niet zoveel overtuigingskracht nodig voor Annemiek. Alhoewel de timing wellicht beter had gekund, was de discussie niet nieuw voor haar. En na mijn hart probleem was ze ook makkelijk te overtuigen dat eerder stoppen met werken een goed idee was.

En toen

Na lang nadenken (voor ons lang) heb ik voorzichtig een balletje opgegooid bij mijn baas. ‘Zolang het land een vestiging heeft, vind ik het prima’ kreeg ik terug, en dat was een opsteker.

De volgende stap was het voorbereiden. Er moeten een hoop dingen gebeuren. Zo ben ik nu al een tijdje fanatiek Frans aan het leren. We hebben de boot verkoop klaar gemaakt en naar de makelaar gevaren, en de makelaar voor het huis is uitgezocht. Nu het huis nog verkoop klaar maken. En daar moet ik echt de schuur voor op gaan ruimen.

Lars