Chez ma pomme

Een nieuwe rubriek op ‘Leven als god in Frankrijk’, waar kan je eten. Per definitie zal het zwaartepunt op de regio liggen waar we wonen. Maar als we een paar dagen op reis zijn en ergens lekker eten of een leuke bestemming hebben, dan nemen we dat natuurlijk gewoon mee. Als eerste een kort verslag van ons bezoek aan Chez ma Pomme, de creperie in Tersannes.

Chez ma Pomme

Bij ons in de buurt is een crêperie. Pannenkoeken restaurant zeggen ze in Nederland, maar dat dekt de lading niet. In Frankrijk is een galette (hartig) of een crêpe (zoet) een serieuze aangelegenheid. En niet per definitie kinder-voedsel (kijk maar naar de zoete crêpe’s die met alcohol geserveerd worden).

De crêperie bij ons in de buurt hoort bij een fruitkweker. Vandaar de naam, Chez ma Pomme, wat ‘bij moeder Appel’ betekent. en ze hebben echt een kunst gemaakt van hun crêpe’s. We zijn er nu al twee keer geweest, en dat gaat beslist vaker gebeuren. Een hartige galette als hoofdgerecht, een zoete crêpe na. Flesje wijn erbij, koffie toe en genieten van het mooie uitzicht. Het is inmiddels half november, maar het zonnetje scheen, als het terras open was geweest hadden we ongetwijfeld buiten gezeten. Maar ook binnen is het goed toeven, en het eten smaakt er niet minder om.

Ingrediënten

Dit is een vast kopje bij de recepten, maar bij ‘uitgaan’? In dit geval is het echter volkomen terecht, de ingrediënten zijn klasse. Het fruit uit eigen kwekerij natuurlijk, maar ook het vlees van Limousin runderen is werkelijk top.

Conclusie

Zoals al uit de tekst blijkt, hier gaan we ook in de toekomst vaker naar toe. En ook met de kleinkinderen. Heerlijk eten, tegen een goede prijs (we waren bij elkaar minder dan €50,- kwijt, inclusief wijn en koffie).

Avontuur

En omdat het van dat mooie weer was zocht ik wat avontuur op de terugweg. Dus niet de route planner volgen maar gewoon ‘op gevoel’ de juiste richting op rijden. Zo kwamen we door het ‘windmolenpark’. Makkelijk, want zolang ik de molens zie weet ik dat ik in de buurt van mijn huis ben.

Vandaag liep het iets anders. Het is de dag van de Armistice (wapenstilstand 1ste wereldoorlog) en in het najaar wordt iedere gelegenheid aangegrepen om op jacht te gaan. Loopt de weg door het windmolenpark precies naast het perceel waar gejaagd werd. Zeker een dozijn Fransen keken me boos aan dat ik de euvele moed had om deze weg te kiezen (waarschijnlijk de enige auto die langskwam vandaag, het is niet zo’n drukke buurt hier). Maar gelukkig, alleen blikken, en die kunnen niet doden.

Zelf doen?

Trek in een pannenkoek? Er staan er genoeg op de site.