Voorpret

Zoals in de voorgaande blogs beschreven is de emigratie naar Frankrijk begonnen met wat hindernissen. Hij gaat komen, maar nu even niet.
We zitten dus in Heerlen, een wat troosteloos stadje (zeker in deze Corona winter als alles dicht is) in een hele mooie omgeving. En wij zitten in ons flatje mistroostig naar buiten te staren en we wachten tot we weer naar huis (lees Frankrijk) kunnen.
En voor je het vraagt, ja we gaan regelmatig een stukje wandelen (dat mag nog), maar het is toch anders.

Niet bij de pakken neer zitten

En natuurlijk denken we aan wat we allemaal gaan doen als we weer thuis zijn.

Het leukste van een vakantie zijn eigenlijk de maanden ervoor. Bij een vakantie is dat: het lezen van de brochures (reisgidsen hebben foto’s die zo zwaar bewerkt zijn dat zelfs een autochtoon zijn eigen stad niet herkent), het bedenken wat je wilt bezoeken, waar je wilt eten en alle cityguides uitpluizen voor de plekjes die niemand kent (behalve de auteur en de lezers van de reisgids dan, en natuurlijk de autochtoon, en de toerist die er toevallig langskomt, of de buren van de toerist die er vorig jaar toevallig langskwam). De geheime plekjes dus.
Dat alles bij elkaar heet VOORPRET

Dat doen wij nu ook. Zolang we in Nederland zijn gaan we aan voorpret doen. Weer eens wat anders als een meditatie of vergadering.
En wat gaan we als eerste voorpretten?

Dagelijks brood

Het huis in Frankrijk is wel een stukje van de dichtstbijzijnde bakker af. Oplossing: zelf brood bakken. Dat gaan we dus doen. Voorpret 1, leren brood bakken. Of eigenlijk opnieuw leren broodbakken want we hebben al eens een hele workshop gedaan.

Probleempje, mijn lieftallige echtgenote gaat dat zware kneedwerk niet aan kunnen, en ik ben gewoon lui. We gaan dus machinaal kneden. Maar hoe? De keukenmachine staat in Frankrijk. En volgens de broodbakhandleidingen op de jijbuis (in het Engels youtube) is kneden heel belangrijk.
Dus voorpret 1a, een kneedmachine aanschaffen. Geen Chinese meuk, want we willen wel iedere dag eten natuurlijk. Een degelijke Europese kwaliteitsmachine moet het worden. En die zijn in de ramsch in Italië. Kortom, na een week staat er een pallet voor de deur van de flat met een spiraalkneed-machine die zoveel aan kan dat we ook visite kunnen krijgen (groot genoeg voor het hele dorp).

Proefdraaien

Een kwartier en twee hernia’s later staat het machine op het aanrecht. Yes, we kunnen beginnen. Omdat veilig voor watjes is, beginnen we simpel (ik heb diploma’s watje 1 tot en met 4). Een zuurdesembrood. Meuk in de bak, stekker in het stopcontact en draaien maar.
Het moet gezegd, de machine kneed als een eindbaas. Voor we het weten staat er een bak met deeg te rijsen, of was het reisen? (Nee LARS het is rijzen)
Dat weet het zuurdesem ook niet en uit pure hufterigheid besluit hij om geen van beide te doen. Kortom, het deeg in een mandje, mandje in de koelkast, en morgen verder kijken.
Zowaar, het deeg is iets in volume toegenomen de volgende ochtend. Dus we kunnen bakken.

Resultaat

Een mooi brood is het resultaat. Zeg maar met Duitse degelijkheid (en ook de compacte bouw van Duits brood). Zolang het brood vers is is het goed te doen. Maar wat ouder…..
Er mankeert niets aan de smaak, maar voorpret 1 heeft nog wel een b nodig.