Reuring in het paradijs

De laatste keer dat ik geschreven heb was december afgelopen jaar. Dus er zal wel niks gebeurd zijn anders had ik wel geschreven….. toch????

Maar dingen lopen nooit zoals je denkt dat ze gaan lopen. Begin van dit jaar vertelde mijn manager al dat er ‘formatie’ plaatsen op de tocht stonden. Maar hij ging er vol in om dat niet bij ons te laten gebeuren. 

Om een lang verhaal kort te maken, begin dit jaar werd duidelijk dat mijn carrière binnen dit bedrijf rap de uiterste houdbaarheidsdatum naderde. Wat volgde was een goed gesprek met HR. Ik had me voorbereid door eens goed uit te rekenen wat mijn mogelijkheden waren om nu al helemaal te stoppen.
Wat ik al verwachte werd waarheid, in Nederland hadden ze geen werk voor me. En dat snapte ik wel, we kwamen er dan ook al snel uit dat het bedrijf me een ‘regeling’ ging aanbieden. 

In de tuin

Onderdeel van die aanbieding was dat ik per juli mijn werkzaamheden al zou neerleggen. Ik kreeg een poosje ‘garden leave’. Voor Annemiek aanleiding om zo snel mogelijk naar Frankrijk te willen, want als ik dan toch tijd had, en een hele grote tuin….

Opnieuw druk

Dus opnieuw druk, het begon met het kopen van een auto. De lease auto moet ingeleverd worden en fietsen is leuk, maar niet in Frankrijk op een doorgaande weg, en zeker niet 17km naar de dichtsbijzijnde winkel. Dan moet die auto ook nog ge-exporteerd worden naar Frankrijk, want dat is belastingtechnisch veel aantrekkelijker omdat ze daar geen wegenbelasting kennen. Ik moet de huur opzeggen, en nog veel meer zaken.
En me aanmelden voor een eerste pensioen uitkering. ING was een goede baas, en die hebben een flexibele pensioenregeling. Daar kan ik al een eerste pensioentje vangen. 

De lijst

Eenmaal in Frankrijk aangekomen stond ons een onplezierige verrassing te wachten. In mei waren we een maandje geweest, en daarvan hadden we veel tijd gebruikt om de tuin wat te fatsoeneren. Maar de zomer van 2021 stond echt in het teken van regen, ook in Frankrijk. Wel met lekker wat zon erbij, het is tenslotte een goed stukje zuidelijker dan Nederland. Maar juist die combinatie, regen en zon, maakte dat het onkruid sneller de grond uit spoot dan Max van de startlijn.

Die garden leave werd dus heel letterlijk garden leave. Om zicht te houden op wat er moet gebeuren heb ik een lijstje gemaakt. Met prioriteiten erop. Maar ergens heb ik een denkfout gemaakt. Zo’n lijstje lijkt wel makkelijk, maar voor ieder punt dat ik afstreep, komen er twee nieuwe punten op. Erger nog, mijn prioriteiten stelling lijkt nergens naar, iedere keer is er wat anders het belangrijkst….

En alhoewel het nu wat droger begint te worden, het onkruid groeit nog steeds. Dat is een klus die eeuwig op de lijst blijft staan ben ik bang.

Kauwgom

Één van de klussen op de lijst is de voordeur. Nieuw slot erin, regendorpel weer vastzetten, houtrot verwijderen, paneel vastzetten, krabben, schuren en plamuren en dan: schilderen. Het slot ging goed, ik had me voorbereid en het juiste gereedschap lag klaar. Ook het kaal halen van de deur was ‘makkelijk’. Dat is voornamelijk omdat ze in Frankrijk blikken verkopen bij de DHZ winkels waar geen verf inzit maar verdunde kauwgom. En omdat ik dat al wist had ik ‘echte’ verf meegenomen uit Nederland.
Ok, het was een paar dagen werk, maar de deur moet er weer een paar jaar tegen kunnen. Hoop ik… Kwalitatief gezien is de oorspronkelijke deur waarschijnlijk 20 jaar geleden als prijspakker ingekocht door een bouwmarkt. Hardhout (en de boom had goed zijn best gedaan), in elkaar geflanst door een dronken timmerman, met tussen alle panelen kieren. Vandaar ook dat er een paneel vervangen is, door een niet passend vurenhouten paneel. Het ziet er weer redelijk uit, maar voor hoe lang? 

Ontdekkingsreis

Naast de lopende zaken ben ik ook bezig met een ontdekkingsreis. Denk aan het cliché beeld van een ontdekkingsreiziger die zich een weg baant door de jungle. Die ontdekkingsreiziger, dat ben ik. Ik hak me een weg door mijn eigen tuin. De afgelopen jaren zijn de heggen die de tuin afscheiden langzaam maar zeker wat breder geworden. De eikenbomen zijn het probleem niet, die staan er al jaren en groeien langzaam. Maar de heggen en de bramenstruiken, dat is wat anders. Er zijn plekken waar ik al 5 meter oerwoud weggekapt heb. Dus de tuin groeit. Heb ik meer te maaien.

Frans

Nu is dat maaien wel een dingetje. Ik heb een zitmaaier aangeschaft. Beetje benzine erin en gaan. Maar halverwege de eerste maaibeurt bleef de machine stilstaan. Het was bloedverziekend heet en de automatische hydraulische koppeling vertikte het. De volgende dag deed hij het weer, maar zodra de machine warm wordt stopt de koppeling ermee. En dat ging steeds sneller.

In mijn beste Frans (en dat is niet veel) heb ik het probleem voorgelegd aan de leverancier. Demain monsieur, en de volgende dag stond er een monteur die de machine inlaadde en meenam. We bellen u op. Dit was onfrans. Zo gaat dat nooit hier was me verteld.
Gelukkig werd mijn vertrouwen in de Fransen snel hersteld. Ik werd niet gebeld. En toen ik belde toen was het verhaal: ‘de koppeling is stuk monsieur, en omdat het garantie is moeten de onderdelen uit Parijs komen, daar is het nu vakantie, dit gaat zeker 2 maanden duren’. Kijk, dat is Frans. Zo ken ik ze weer….