Onder de mediterrane zon

Sinds ik mijn schoonmoeder 38 jaar geleden leerde kennen heb ik iets met koken, kookboeken en later ook met mediterraan.

Mijn schoonmoeder was een echte keukenprinses. Ze kookte gevarieerd, probeerde recepten uit en had best veel kookboeken in de kast staan. Van haar leerde ik koken, genieten van eten en durven uitproberen in de keuken. Toen mijn schoonouders naar Spanje verhuisden, ging ik steeds vaker het vliegtuig in. Op de zaterdagmarkt in Javea raakte ik verliefd op het mediterrane leven. Zo verliefd dat ik een mediterrane winkel opende, met verse zelfgemaakte tapas en nog veel meer lekkere dingen.

Vandaar dat ik erg blij was toen ik de kans kreeg om dit kookboek te bekijken en ermee de keuken in te gaan.

Review “Onder de mediterrane zon”

Ik zoek gevoel in een kookboek. Ik wil het kunnen lezen, genieten van de fotografie en de smaken en sfeer die beschreven worden moeten mijn zintuigen prikkelen. Bij een goed kookboek wil ik meteen de keuken in.

Nadia Zerouali en Merijn Tol werken al 10 jaar samen. Ze reisden vaak naar de zon, Spanje, Zuid-Italië, Marokko, Tunesië, Algerije en via Libië naar Libanon. De Arabisch-mediterrane keuken stroomt door hun aderen. Dit zie, ruik en proef je in dit kookboek. Het is een verzameling van hun allerlekkerste recepten. Dat komt mij goed uit, want nu hoef ik niet verder te zoeken en kan ik hun top recepten allemaal in één boek vinden!

De eerste indruk is meteen dat dit een prachtig zonnig kookboek is, met hele mooie fotografie. Het is, als ik dit schrijf, het begin van de herfst, maar ik voel me meteen terug bij de zon, in de mediterrane sfeer. Ik ruik de kruiden weer uit Spanje, maar ook uit de souk in Marrakesh.

Een andere vereiste die ik heb is dat de ingrediënten, of goede vervangers, wel goed te vinden zijn in Nederland. Nadia en Merlijn wijden een heel hoofdstuk aan de keukenkast: Hierin geven ze uitleg over de ingrediënten en waar je deze kan kopen, of hoe je ze zelf kan maken. Erg handig! Het vinden van de ingrediënten lukt dan ook prima met dit kookboek. Ik ben nog niets tegengekomen dat ik niet terug kon vinden in de winkel.

De recepten zijn ingedeeld per regio:

• Maghreb: Marokko-Tunesië-Libië-Algerije
• Midden-Ooosten en Levant: Libanon en Syrië-Palestina en Israël-Turkije
• Zuid Europa: Sicilië-Andalusië-Sardinië-Catalonië

De aanpak van Nadia en Merijn om hun inspiratie bij gewone mensen te halen is een goede. Dit resulteert in authentieke smaken, zonder de recepten te ingewikkeld te maken.

Zoals gezegd, een goed kookboek zie ik als inspiratiebron, maar de recepten moet ook helder beschreven zijn. De enige manier om dat echt goed te testen is dan ook het maken van één van de recepten.

Ik ben de keuken in gedoken met een Sardijns zoet recept uit het boek. Sardijnse Torrone met rozenblaadjes (de rozenblaadjes kocht ik bij de Turkse supermarkt, daar kan je ze vinden bij de thee). In Spanje ben ik een goede Turron echt gaan waarderen. Turron is de Spaanse naam en Torrone de Italiaanse naam voor een soort noga. In Zuid Europa is de noga harder dan we in Nederland gewent zijn. In mijn winkel verkocht ik Turron, uit eigen belang. Dan had ik af en toe iets lekkers bij de koffie. Het  recept uit Sardinië is niet moeilijk, maar er is wel geduld en nauwkeurig werken met temperaturen voor nodig. Een suikerthermometer is de sleutel naar succes, en je hoofd erbij houden. De beschrijving van de werkwijze en ingrediënten was achter elkaar opgeschreven. Het recept zou overzichtelijker zijn als de torrone, net zoals de overige recepten, uitgewerkt zou worden. Dit omdat het een lastig recept is en het dan beter te lezen is wat je moet doen. Het resultaat was desondanks geweldig, en dat terwijl het mijn eerste keer was om Torrone zelf te maken.

Conclusie, ik ben nog lang niet klaar met ‘Onder de mediterrane zon’. Deze herfst en winter zie je zeker nog recepten, in de vorm van fotografie, voorbij komen op mijn Instagram account.